|
الرّسالة غلاطية 3:
15 – 22
يا
إِخوَتِي، كَبَشَرٍ أَقُول: إِنَّ الوَصِيَّة، وإِنْ كَانَتْ مِنْ إِنْسَان، إِذَا
أُقِرَّتْ، لا أَحَدَ يُبْطِلُهَا أَو يَزِيدُ عَلَيْهَا. فالوُعُودُ قِيْلَتْ
لإِبْراهِيمَ وَلِنَسْلِهِ. ومَا قِيْلَتْ: ’ولأَنْسَالِهِ‘، كأَنَّهُ
لِكَثِيرِين، بَلْ ’وَلِنَسْلِكَ‘، كَأَنَّهُ لِوَاحِد، وهُوَ المَسِيح! فأَقُولُ
هذَا: إِنَّ وَصِيَّةً سَبَقَ اللهُ فأَقَرَّهَا، لا تُلْغِيهَا شَرِيعَةٌ جَاءَتْ
بَعْدَ أَرْبَعِ مِئَةٍ وثَلاثِينَ سَنَة، فَتُبْطِلُ الوَعْد. وإِذَا كَانَ
المِيرَاثُ مِنَ الشَّرِيعَة، فَهُوَ لَمْ يَعُدْ مِنَ الوَعْد؛ والحَالُ أَنَّ
اللهَ بِوَعْدٍ أَنْعَمَ بِالمِيرَاثِ على إِبرَاهِيم. إِذًا فَلِمَاذَا
الشَّرِيعَة؟ إِنَّهَا أُضِيفَتْ بَسَبَبِ الْمَعَاصِي، حَتَّى مَجيءِ النَّسْلِ
الَّذي جُعِلَ الوَعْدُ لَهُ. وقَدْ أَعْلَنَهَا مَلائِكَةٌ على يَدِ وَسِيطٍ، هُوَ
مُوسى. غيرَ أَنَّ الوَاحِدَ لا وَسيطَ لَهُ، واللهُ واحِد! إِذًا فَهَلْ تَكُونُ
الشَّرِيعَةُ ضِدَّ وُعُودِ الله؟ حاشَا! فَلَو أُعْطِيَتْ شَرِيعَةٌ قَادِرَةٌ
أَنْ تُحْيي، لَكَانَ التَّبْرِيرُ حَقًّا بِالشَّرِيعَة. ولكِنَّ الكِتَابَ
حَبَسَ الكُلَّ تَحْتَ الخَطِيئَة، لِكَيْمَا بالإِيْمَانِ بيَسُوعَ المَسِيحِ
يُعْطَى الوَعْدُ للَّذِينَ يُؤْمِنُون
الإنجيل لوقا
1: 26 – 38
وفي
الشَّهْرِ السَّادِس (بعد بشارة زكريّا)، أُرْسِلَ المَلاكُ جِبْرَائِيلُ مِنْ
عِنْدِ اللهِ إِلى مَدِينَةٍ في الجَلِيلِ ٱسْمُهَا النَّاصِرَة، إِلى عَذْرَاءَ
مَخْطُوبَةٍ لِرَجُلٍ مِنْ بَيْتِ دَاودَ ٱسْمُهُ يُوسُف، وٱسْمُ العَذْرَاءِ
مَرْيَم. ولَمَّا دَخَلَ المَلاكُ إِلَيْهَا قَال: ’أَلسَّلامُ عَلَيْكِ، يَا
مَمْلُوءَةً نِعْمَة، أَلرَّبُّ مَعَكِ!‘ فَٱضْطَربَتْ مَرْيَمُ لِكَلامِهِ،
وأَخَذَتْ تُفَكِّرُ مَا عَسَى أَنْ يَكُونَ هذَا السَّلام! فقَالَ لَهَا المَلاك:
’لا تَخَافِي، يَا مَرْيَم، لأَنَّكِ وَجَدْتِ نِعْمَةً عِنْدَ الله. وهَا أَنْتِ
تَحْمِلينَ، وتَلِدِينَ ٱبْنًا، وتُسَمِّينَهُ يَسُوع. وهُوَ يَكُونُ عَظِيمًا،
وٱبْنَ العَليِّ يُدْعَى، ويُعْطِيهِ الرَّبُّ الإِلهُ عَرْشَ دَاوُدَ أَبِيه،
فَيَمْلِكُ عَلى بَيْتِ يَعْقُوبَ إِلى الأَبَد، ولا يَكُونُ لِمُلْكِهِ
نِهَايَة!‘ فَقالَتْ مَرْيَمُ لِلمَلاك: ’كَيْفَ يَكُونُ هذَا، وأَنَا لا أَعْرِفُ
رَجُلًا؟‘ فأَجَابَ المَلاكُ وقالَ لَهَا: ’أَلرُّوحُ القُدُسُ يَحِلُّ عَلَيْكِ،
وقُدْرَةُ العَلِيِّ تُظَلِّلُكِ، ولِذلِكَ فٱلقُدُّوسُ ٱلمَوْلُودُ مِنْكِ
يُدْعَى ٱبْنَ ٱلله! وهَا إِنَّ إِلِيصَابَاتَ نَسِيبَتَكِ، قَدْ حَمَلَتْ هيَ
أَيْضًا بٱبْنٍ في شَيْخُوخَتِها. وهذَا هُوَ الشَّهْرُ السَّادِسُ لِتِلْكَ
الَّتي تُدْعَى عَاقِرًا، لأَنَّهُ لَيْسَ عَلَى ٱللهِ أَمْرٌ مُسْتَحِيل!‘
فقَالَتْ مَرْيَم: ’هَا أَنا أَمَةُ الرَّبّ، فَلْيَكُنْ لِي بِحَسَبِ قَوْلِكَ!‘
وٱنْصَرَفَ مِنْ عِنْدِها المَلاك
Lettre Galates 3: 15 – 22
Frères, j’emploie ici un langage humain. Quand un
homme a fait un testament en bonne et due forme, personne ne peut l’annuler ou
lui ajouter des clauses. Or, les promesses ont été faites à Abraham ainsi qu’à
sa Descendance; l’Écriture ne dit pas ‘et à tes descendants’, comme si c’était pour plusieurs, mais ‘et à ta Descendance’,
comme pour un seul, Qui est le Christ. Alors je dis ceci: le testament fait par Dieu en bonne et due forme n’est
pas révoqué par la loi intervenue quatre cent trente ans après, ce qui
abolirait la promesse. Car si l’héritage s’obtient par la loi, ce n’est plus
par une promesse. Or c’est par une promesse que Dieu accorda Sa faveur à Abraham. Alors pourquoi la loi ? Elle a été ajoutée, pour que les transgressions soient
rendues manifestes, jusqu’à la venue de la Descendance à Qui ont été faites les
promesses, et elle a été établie par des anges par l’entremise d’un médiateur.
Ce médiateur en représente plus d’un, mais Dieu, Lui, est Un. La loi est-elle
donc contre les promesses de Dieu? Absolument pas. S’il nous avait été donné une loi capable de nous faire vivre, alors
vraiment la loi rendrait juste. Mais l’Écriture a tout enfermé sous la
domination du péché, afin que ce soit par la foi en Jésus Christ que la
promesse s’accomplisse pour les croyants
Évangile Luc 1: 26 – 38
Le sixième mois, l’ange Gabriel fut envoyé par Dieu
dans une ville de Galilée, appelée Nazareth, à une jeune fille vierge, accordée
en mariage à un homme de la maison de David, appelé Joseph; et le nom de la jeune fille était Marie. L’ange entra
chez elle et dit: ‘Je te salue, comblée-de-grâce, le Seigneur est avec toi.’ À cette parole, elle fut toute bouleversée,
et elle se demandait ce que pouvait signifier cette salutation. L’ange lui dit
alors: ‘Sois sans crainte, Marie, car tu as trouvé grâce auprès de Dieu. Voici
que tu vas concevoir et enfanter un Fils; tu Lui donneras le nom de Jésus. Il sera grand, Il sera appelé Fils du Très-Haut; le
Seigneur Dieu Lui donnera le trône de David Son père; Il régnera pour toujours sur la maison de Jacob,
et Son Règne n’aura pas de
fin.’ Marie dit à l’ange: ‘Comment cela va-t-il se faire puisque je ne connais
pas d’homme?’ L’ange lui répondit: ‘L’Esprit Saint viendra sur toi, et la
puissance du Très-Haut te prendra sous Son ombre; c’est pourquoi Celui Qui va
naître sera Saint, Il sera appelé Fils de Dieu. Or voici que, dans sa
vieillesse, Élisabeth, ta parente, a conçu, elle aussi, un fils et en est à son
sixième mois, alors qu’on l’appelait la femme stérile. Car rien n’est
impossible à Dieu.’ Marie dit alors: ‘Voici la servante du Seigneur; que tout
m’advienne selon ta parole.’ Alors l’ange la quitta
Letter Galatians 3: 15 – 22
Brethren, I
speak in the manner of men: Though it is only a man’s covenant,
yet if it is confirmed,
no one annuls or adds to it. Now to Abraham and his Seed were the promises made. He does not say, ‘And to seeds,’
as of many, but as of one, ‘And to your Seed,’ Who
is Christ. And this I say, that the law, which was
four hundred and thirty years later, cannot annul the covenant that was
confirmed before by God in Christ, that it should make the promise of
no effect. For if the inheritance is of the law, it
is no longer of promise; but God gave it to Abraham by promise.
What purpose then does the law serve? It was added because
of transgressions, till the Seed should come to Whom the promise was
made; and it was appointed through angels by the hand of a
mediator. Now a mediator does not mediate for one only, but
God is One. Is the law then against the promises of God? Certainly not!
For if there had been a law given which could have given life, truly
righteousness would have been by the law. But the Scripture has
confined all under sin, that the promise by faith in Jesus Christ
might be given to those who believe
Gospel Luke 1: 26 –
38
Now in the
sixth month the angel Gabriel was sent by God to a city of Galilee named
Nazareth, to a virgin betrothed to a man whose
name was Joseph, of the house of David. The virgin’s name was Mary. And having
come in, the angel said to her, ‘Rejoice, highly favored one, the
Lord is with you; blessed are you among women!’ But when she saw him, she was troubled at his saying, and
considered what manner of greeting this was. Then the angel said to her,
‘Do not be afraid, Mary, for you have found favor with God. And behold, you will
conceive in your womb and bring forth a Son, and shall call His
name Jesus. He will be great, and will be called the Son of the Highest; and the Lord God
will give Him the throne of His father David. And He will reign
over the house of Jacob forever, and of His Kingdom there will be no end.’ Then Mary said to the angel,
‘How can this be, since I do not know a man?’ And the angel answered and said to her, ‘The Holy Spirit will come upon
you, and the power of the Highest will overshadow you; therefore, also, that
Holy One Who is to be born will be called the Son of God. Now indeed,
Elizabeth your relative has also conceived a son in her old age; and this is
now the sixth month for her who was called barren. For with God
nothing will be impossible.’ Then Mary said, ‘Behold the maidservant of the
Lord! Let it be to me according to your word.’ And the angel departed from her
ደብዳቤ ወደ ወደ
ገላትያ ሰዎች 3: 15
– 22
ወንድሞች
ሆይ፥ እንደ ሰው ልማድ እላለሁ። የሰው ስንኳ ቢሆን እርግጠኛውን ኪዳን ማንም አይንቅም ወይም አይጨምርበትም። ለአብርሃምና
ለዘሩም የተስፋው ቃል ተነገረ። ስለ ብዙዎች እንደሚነገር። ለዘሮቹም አይልም፤ ስለ አንድ እንደሚነገር ግን። ለዘርህም ይላል፥
እርሱም ክርስቶስ። ይህንም እላለሁ፤ ከአራት መቶ ሠላሳ ዓመት በኋላ የተሰጠው ሕግ
አስቀድሞ በእግዚአብሔር የተረጋገጠውን ኪዳን የተስፋውን ቃል እስኪሽር ድረስ አያፈርስም። ርስቱ
በሕግ ቢሆንስ እንግዲያስ በተስፋ ቃል አይሆንም፤ በተስፋ ቃል ግን እግዚአብሔር ለአብርሃም ሰጥቶአል። እንግዲህ
ሕግ ምንድር ነው? ተስፋው የተሰጠው ዘር እስኪመጣ ድረስ በመካከለኛ እጅ በመላእክት በኩል ስለ ሕግ መተላለፍ ተጨመረ። መካከለኛውም
ለአንድ ብቻ አይደለም እግዚአብሔር ግን አንድ ነው።
እንግዲህ
ሕግ የእግዚአብሔርን የተስፋ ቃል የሚቃወም ነውን? አይደለም። ሕያው ሊያደርግ የሚቻለው ሕግ ተሰጥቶ ቢሆንስ በእውነት ጽድቅ
ከሕግ በሆነ ነበር፤ ነገር ግን በኢየሱስ ክርስቶስ ከማመን የሆነው የተስፋ ቃል
ለሚያምኑ ይሰጥ ዘንድ መጽሐፍ ከኃጢአት በታች ሁሉን ዘግቶታል።
ወንጌል
የሉቃስ
ወንጌል 1: 26
– 38
በስድስተኛውም
ወር መልአኩ ገብርኤል ናዝሬት ወደምትባል ወደ ገሊላ ከተማ፥
ከዳዊት
ወገን ለሆነው ዮሴፍ ለሚባል ሰው ወደ ታጨች ወደ አንዲት ድንግል ከእግዚአብሔር ዘንድ ተላከ፥ የድንግሊቱም ስም ማርያም ነበረ። መልአኩም
ወደ እርስዋ ገብቶ። ደስ ይበልሽ፥ ጸጋ የሞላብሽ ሆይ፥ ጌታ ከአንቺ ጋር ነው፤ አንቺ ከሴቶች መካከል የተባረክሽ ነሽ አላት። እርስዋም
ባየችው ጊዜ ከንግግሩ በጣም ደነገጠችና። ይህ እንዴት ያለ ሰላምታ ነው? ብላ አሰበች። መልአኩም
እንዲህ አላት። ማርያም ሆይ፥ በእግዚአብሔር ፊት ጸጋ አግኝተሻልና አትፍሪ።
እነሆም፥
ትፀንሻለሽ ወንድ ልጅም ትወልጃለሽ፥ ስሙንም ኢየሱስ ትዪዋለሽ።
እርሱ
ታላቅ ይሆናል የልዑል ልጅም ይባላል፥ ጌታ አምላክም የአባቱን የዳዊትን ዙፋን ይሰጠዋል፤ በያዕቆብ
ቤትም ላይ ለዘለላም ይነግሣል፥ ለመንግሥቱም መጨረሻ የለውም።
ማርያምም
መልአኩን። ወንድ ስለማላውቅ ይህ እንዴት ይሆናል? አለችው።
መልአኩም
መልሶ እንዲህ አላት። መንፈስ ቅዱስ በአንቺ ላይ ይመጣል፥ የልዑልም ኃይል ይጸልልሻል ስለዚህ ደግሞ ከአንቺ የሚወለደው ቅዱስ
የእግዚአብሔር ልጅ ይባላል። እነሆም ዘመድሽ ኤልሳቤጥ፥ እርስዋ ደግሞ በእርጅናዋ ወንድ ልጅ
ፀንሳለች፥ ለእርስዋም መካን ትባል ለነበረችው ይህ ስድስተኛ ወር ነው፤
ለእግዚአብሔር
የሚሳነው ነገር የለምና። ማርያምም። እነሆኝ የጌታ ባሪያ እንደ ቃልህ ይሁንልኝ አለች።
መልአኩም ከእርስዋ ሄደ።
|